David Burliuk - Sea at Night
(İsmet Özel’in “Of not Being a Jew” şiirinden uyarlanmıştır.)
İniyorum
Vagonlarından kızgın
İniyorum
IC trenlerinden,
RB’lerinden, ekspreslerinden.
Heidelberg‘i görmek için
Çıktığım tüm merdivenlerden,
İniyorum;
Fakat binemedim,
Bahnhoflarin banklarında,
Tuvaletlerinde,
Bana çaresizce el eden görevlilerin
Asabi ve fakat bitkin hallerinde
Kaskatı ve kırgın
Neşrolundu beni
Kayıtsızca tasvirleyen fotoğrafım.
Yorgunum, o halde
tren niye benden kaçıyor?
Bitkinim, nasıl oluyor da anonslar uzaktan
Beni çağırmaktadır?
Trenin gelmesinden başkaca dilek
Eve ulaşmaktan gayrı erek bilmeksizin
Yatıyorum kirli banklarına
Beni buza çeviren kuskunsuz DB’nin.
İniyorum,
Fakat binemedim,
İniyorum beni küçük düşüren çantamı sırtlayarak
Arada bir yüzümü buruşturan anons
Trenin gecikeceğini iletiyor olsa gerek,
İniyorum yolculuktan geri kalan anıları silmek için
İndiğim garda beni bir bekleyen yok!
İndiğim garda sokağa atılmış gibiyim
Pasaklı, yorgun, kırkılmamış
Zorla “Tschau!” dedirtilmiş bir bahtsız,
Tebessümle “Schönen Tag!” demeyi tercih ederdim.
Tüm gecikme anonsları benimle bitseydi
Benimle açsaydı aheste
Kırık kapılarını Regio Bahn.
Gecenin yoldaşı denebilir mi bana?
Ne zamanında varmam mümkün, ne geç.
Yalnızca o anons,
Duyurma zahmetine katlanarak
Dinletiyor kendini bana
Başımdan aşağıya kızgın yağlar dökerekten,
Geceyi kör eden çapraşıklıkla dinletiyor.
Deutsche Bahn’dı
başlattı yolu
Gezilecek yerler var deyip durdu bedenim
İstemedi durmamı evde kâinat
Regio Bahn beni tanımazlıktan geldi.
Bir arıza olsaydı sonunda belki yatışırdı kızgınlığım
Belki saçlarımı keserdim eve vardıktan sonra
Ama ben harlanan öfkeyle bekçisi olacağım bu garın
Sonunda trene bindiğime yanacağım.
Baki Karakaya
